Devran Şiiri - Lütfi Yıldız 2

Öyle bir cananı sevdi ki gönül,

Ne sesi duyulur ne kendi gelir.

Öyle ateşlerde yandı ki gönül,

Milim milim erir, erir tükenir.

Kalan ömrü valizime doldurdum,

Bağım talan oldu karga kondurdum,

Ben bu yüzü hasretlerde soldurdum,

Omzuma bir günde bin ton yüklenir.

Yar kaşını yay eylemiş bekliyor,

Kiprikler ok gibi yay'a ekliyor,

Ömür geçti artık bu kalp tekliyor,

Korkarım hüznüme hazan eklenir.

Dağlara çıkmaya dermanım yok ki,

Canana gitmeye fermanım yok ki,

Buğdaylar ekecek harmanım yok ki,

Kış ayında benden bahar beklenir.

Bu derde çareyi kim bilir acep?

Cananı dünyada kim bulur acep?

Otrar'ım devranda kim kalır acep?

Sevdalı gönüller hep sürüklenir.