Sonlar yoktur, sorular yok.
Sen nedensiz içimde büyüttüğüm,
Etrafında semazen gibi döndüğüm…
Sonlar tükenir, sorular hiçliğe bürünür
Sen mevla olup görününce gönlüme.
Bir ses duyarım uzaklardan
bir yerlerde çalınır kulağıma.
Alır gönlümü koşarım
ayağımda yırtık bir çarıkla.
Sanırım o ses senindir.
Ve suskunluğum,
Sesinin çağlayanına dayayıp dudaklarını
yırtacak semayı.
Bir kıyamettir kopacak yerde ve gökte
Sesim, sesinin suyuyla kutsanmış
Bir asa ile yırtacak göğü.
Bu bir son olmayacak.
yer ile gök devri kapanacak
“Sen” devri başlayacak…
Kayıt Tarihi : 21.2.2009 00:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!