Devr-i Daim Şiiri - Serhat Sami Şenel

Hayat bir devr-i daim sürekli değişimde.
Güneşin ne doğumu ne batımı vaktinde.
Sorsan heryer harman yeri, elleri toprakta.
Aynı tas aynı hamam cahillerin nezdinde.

Köyün, kasabanı, dikili taşlar çaldı.
Horozlar ötmez oldu, sesi akşamda kaldı.
Bozkırda su kurudu, sürü otlamaz oldu.
Çobanların yerini, şehirde muhtar aldı.

Nerede? Ser'serpe dağılmış gecekondular.
İki dalın gölgesine bir hane kurdular.
İki göz penceresiyle, bir çatlak kapısı.
Bir gece yapılanı, bir gece de yıktılar.

Beşikten mezara kadar değişti hayatlar.
Ne tahta beşik kaldı ne eski zanaatkar.
Çıngırağım kırıldı, topaçlarım kayboldu.
Kalakaldı elimde rengarenk bir sahtekar.

Sokakların değişti nerede çamur yollar.
Akşam baban gelirdi, gözün yolları kollar.
Avucumda misketlerim yaşımla birdiler.
Her biri bir yanda, yıllar gibi dağıldılar.

Derdi vardı insanın, bir kap bir sıcak döşek.
Tarlalarda ekini, ahırda koyun, inek.
Zaman ilerledikçe, derdimiz de değişti.
Şimdi manzaralı bir ev, yeni model bir binek.

Mezar taşın değişti, yitti ulu kitabe.
Dili okunmaz oldu, kaldı çamur harabe.
Anlamını yitirdi; tarihinle, mazinle.
Şimdi başında bir taş, mermerden bir debdebe.