Devr-i Alem Şiiri - Hakan Gök

Devr-i Âlem

Her canlı ölürde yenisi doğar
Geçti mevsimlerim görmem ki bahar

İkindi yaklaşır gün uzaklaşır
Ömür için vakit şimdi vuslattır

Zaman üstünde bir hükmün kalmaz
El eder gençliğin yaşlılık duymaz

Zira artık dökülmüştür yapraklar
Seni sarmak için bekler topraklar

Artık yel kovanın sallamaz tik tak
Dökülür vücutta el ile ayak

Matem var kurudu hayat ağacın
Sonbahar dedim ya kalmaz yaprağın

Çekilmiştir şimdi gözünün feri
Baksan da buğulu görür her yeri

Batıyor güneşin ardı karanlık
Karanlık dedimse ardı mezarlık

Ne sesin duyulur ne de feryadın
Unutulur gider adın ve yadın

Hayırlı amelle iman gerekir
Hesap başlar gelir Münker ve Nekir

Devr-i âlem oldu değişti yurdun
Bak ölü beden de bir hayat buldun

Âlemin değişti koptun dalından
Ayrıldın babadan, yardan, anadan

Ne eşin kurtarır ne sevdiklerdin
Faydası yok, yoksa Salih amelin

Bir damla gözyaşın yangın söndürür
Herkes kendi ateşini kendi götürür

Batmadan güneşin kıymetini bil
Yoksa şahit olur ağız, diş ve dil

Boyanırken zaman kızıl rengine
Hüzün yüklü bulutlar gökyüzünde

Kalkmadan son gemi al biletini
Rahmanın yanında ayır yerini

Kalkınca son gemi dönüşü yoktur
Geleni görmezsin gideni çoktur

Giderken son gemi sallanmaz eller
Sadece arkadan yaş döker gözler

15.02.2015