Devlet lü gönlümle başa çıkmak ne zor

Devlet-lü gönlümle başa çıkmak zor
kalbim se nabız yokluyor

yanını yöresini az kırparsam bu şiirden iki şiir çıkar

çıkar çıkmasına da birini sustursam diğeri kazan kaldıryor. hani
tıfıl bir sevgili oluyor aşk şiiri yazarken dört bir çevresine yürekler
mine çiçekleri çiziyorum

kederli olduğum gün bir kaç bulut ve sağanak yağmurla yağıyorum
sulu sepken
öyle ki gök kuşağım bile oluyor
bir kavis çiziyorum göğe yedi renkten

şiir şiirlikten çıkıyor
ne sana benziyor ne bana

arasına az aşk katacak olursak
iki zeytin petrol yeşili gözlerinden
çeyrek ekmek arası

bir dilim kabuğu soyulmuş domates
ateş pahası

çocukluğun yeni alınan oyuncak trampeti kadar neşeli
ve gürültülü
ortalığı ayağa kaldırmak
mahalleyi uyandırmak ne hoş olurdu

kaybolan trampeti bulmuş kadar sevinçle bir kaç dakikalık
çocuk olmak
daha ne çok şey vardı uçurtmalar kağıttan gemiler
eski mektuplar
fotoğraflar anılar geçti artık
tedavülden kalktı

hiçbiri uymuyor yenilenen aşka
hepsi tekerrür geçmiş tarihten

nabız yokluyor kalbim seviyor mu sevmiyor mu
söyler mi söylemez mi cesareti var mı
seni gidi sır küpü seni vaay

kara para aklar gibi
aklarsın ha kaynayan kanlarını
tantanacı senii

onu görünce hop oturup hop kalkan sen
sanki kendi bilmiyor da soruyor nabza
göre şerbet veriyor

inan ki
kanki

gönlün ayran
her yer seyran
inanmaz mı duyan gördüğüne hayran
giden ağam gelen paşam
sermest oluyorsun ya onu görünce her dem
eğri otur doğru konuş

var mı dahası
seviyorsun işte eni konu
sitem sende naz sende
söylemek istemediğinde ahraz
işine gelirse dilbaz
söylemeye meyyal pervasız

a akılsız seviyorsun işte söyle
ah vefasız kalbim unuttun mu onu
yetmez mi bu kadar naz
kır gururunu

seviyorum de

Yüksel Nimet Apel

8/Mayıs/2014/Perşembe/Bodrum