Devlet-i Osmaniye Şiiri - Halil Dülgar

Dört kıta yedi iklim hükmüyle şereflendi
Hudutsuz bir vatandı Devlet-i Osmaniye
Yetmiş iki milete oldu reis, efendi
Mahza şeref ve şandı Devlet-i Osmaniye...

Yegane maksadıydı razı etmek Allah'ı
En yüce hedefiydi insanlığın ıslahı
Yeryüzü olsun diye ümmetin secdegâhı
Şehit, gazi, kurbandı Devlet-i Osmaniye...

İman Kur'an uğruna çıkardı hep sefere
Engel olmak isterdi fecere ve kefere
Allah'ın tevfikiyle ulaşırdı zafere
Muzaffer, kahramandı Devlet-i Osmaniye...

Kandan beslenenlerin korkulu rüyasıydı
Zalimin, eşkiyanın en büyük belasıydı
Mazlumun sığınağı, anası, babasıydı
Merhametli limandı Devlet-i Osmaniye...

En kurak beldelere bereket götürürdü
Zulmün topraklarına adalet götürürdü
İnsanlığa saadet, merhamet götürürdü
Hayattı, ruhtu, candı Devlet-i Osmaniye...

Nice paslı kalplere hidayeti taşıdı
Karanlık mabedlere ezanı ulaştırdı
İnsanlığı İslâm'la, Kur'an'la buluşturdu
Vesile-i imandı Devlet-i Osmaniye...

Osmanlı'ya muhabbet hazinelere eştir
Halil olan vefalı, düşman olan kalleştir
Asırlardır kalplerde yanan büyük ateştir
Gönüllere sultandı Devlet-i Osmaniye...