Devlet Ana Şiiri - Hasan Kocamanoğlu

Örtüsü gibi,
Bembeyazdı yüreği…
Nur yüzlüydü,
Tebessüm çehreliydi
Devlet Ana’nın yenirdi yemeği…
…
Güller üzerindeki,
Bir şebnem tanesi gibiydi…
Riyasızdı, paktı ve temizdi.
Devlet Ana,
Herkesin öz annesi gibiydi…
…
Erken yatardı,
Uykuda, uyanık zikre dalardı…
Şafaktan önce kalkar,
Hak yolcularına Devlet Ana,
Gönül demlerdi…
…
Ukba eksenliydi,
Yitirilmiş cennete koşan
Altın neslin yetişmesinde,
Misafirperverdi, cömertti,
Devlet Ana,
Çileli olduğu kadar da mertti…
…
Öteler eksenli evinde,
Gelene şefkat ve hürmet ikram eder,
Kimsede kalmazdı tasa ve keder…
Devlet Ana gider ise
Sevenleri ne eder?
…
Hayatı hep çırak olarak geçti
O, usta olarak hep ızdırabı seçti
Hayatı bilip tanıma yolunda
Devlet Ana’nın yanında
On üniversiteli bile hiçti…
…
Sözleri hep Asrı Saadet kokar,
İçten sever, muhabbetle bakardı…
Kim onun sevdiğini ansa,
Gözleri dolar, yanaklarından akardı…
…
Devlet Ana’yı gören, bilen ve tanıyan,
Sevmemesi mümkün değildi…
O yetmiş yaşında bile
Gonca bir gül gibiydi
Devlet Ana,
Anlı açık, gönlü huzur doluydu
Ölüm gelince
O ancak sevgilinin huzurunda eğildi…
…
Brs-100510