Yoksul insanlar yaşardı bir zamanlar:
Karanlık
bir ülkenin, sefiller kentinde.
Devlet baba bakmıyordu evlatlarına.
Sömürgeciliğin adını vergi koymuşlardı.
Kim dirense eşkıya ya çıktı adı.
Hani kadın erkek eşitliği diyorlar ya,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
