Devlerin Şehri (Deneme) Şiiri - Yiğit Afşin

Dağlar dağlar yüreğimi,
Dağlarda duman yatar…
Aldırmaz uzanır yitikliği,
Dağlar…sol yanım dağlar…

Dağ masalı değil benim daldığım.Yandığım dağlar da yaslandığım yamacı değil…Ki yıkıl desen; gölgesinde düze çıkmak, dayanılır şey değil!
Say ki dağ cüssesi bedenim.
Yıkılıverse bir hışımda, hepten yitecek niceliğim…
Dağ masalı değil çiziktirdiğim…diz yarası değil! ..

Yollar…
Yollar ki niceliği dağlara sökmez.Uzanır gider de yücelere, sabır yetiremez.
Öyle ya! Ömür biter…yol bitmez…
Bre hey…yollar uzanır da dağ biter mi? Çiçeğin hası yollarda mı hüner?
Yaşamak! Bulutlara uzanmak…uzanmak ne ki; güneşi tutmak!
Mevsimin tadını aynılığında yaşamak! ..

Kar boran olur da bakmayasın beyazlara büründüğüne! Say ki ipekten gelinlik esvabı, açıverip duvağını, öpüvereceksin alnından… Yanık bağrına basacaksın beyazın nazlanışını…Sonra bir hoyrat tutturuvereceksin bülbüllerin namelerinde…Çiçeğin kokunun en hası…Seç seçebilirsen, yeşil diz boyu…Demet demet taç yapmalı papatyalardan, takıvermeli saçlarına…kekik sürmeli tenine rüzgardan…açıvermeli kolları baş dönmelerinde…
Sonra yaşamak! .. Renklerin cümbüşünde son yazın yağmurunda yapraklanmak…bir yüz kızarışında kapatıvermek usulca duvağını…
Sonsuzu yaşar gibi, yatıvermek sessizce pamuk döşeklere…
Ve yaşamak! Dağ masalının uykusunda yıldızlanmak! ..

Dağ masalı değil duruşum, tenhalığım ömrüme zarar kaldırım harcı değil! Benim yüreğim dağları dağlar…derdim bölük bölük uçurum…
Sözlerim! .. Ki onlar zaten tutulamaz buluttular! ..
Gel! ..
Yaslanıver bağrıma…Dağlar…sazımın tamburu dağlar…Ağıdımın denkine sardığım, yüreğimle sırtlandığım dağlar…
Kırık sazımın teliyle özüme işlediğim, ömrümce gönül tadım, sal’ımın
musallası; son uykum son zamanım…
Say ki anam…Ana kucağım! ..
Dağ masalı değil benimkisi…Dağlar yerinde dursun! Masal deyip de geçme.Gölgesi efsunludur uzanıveren sırtların.Rüzgarı üfürüğün sazı; gecesi korkunun nazı.
Zaman geçe dursun!
Dağlar ömür hücremin katığı! ..

Bre hey! .. Sıralanıvermiş binlerce yürek ardı ardına.
Duman sarınmış ak yazmaların oyasına.
Kavuşmaların niyetine açılıvermiş eller semalara…
Hey dağlar! .. Masal değil benimkisi!
Serseri kurşun kadar acımasız;
Keşkeler misali selamsız vedasız…
Aç bağrını!
Yerden yere vurulası benim aşkım…benim aşkım yerin dibine batası!
Lûtfet! Aç bağrını gücünün yettiğince!
Sitem bize yakışmaz;
Masal değil benimkisi;
Benim aşkım bağrına sığmaz! ..

Sabah aydınlığı benim toprağım.Özleyişim mevsimi beklediğim kadar.
Ben dağları duruşundan tanırım.Ki yeşili baharda sanırdım…
Yar…hayınsın yar! ..
Ben yarenliği dağlara muştuladım…

Değil!
Uyku masalı değil düşlendiğim…uykulandığım uyandığım pembeler
değil!
Heder olmuş kör heveslere dağ yüreğim.
Çığlığım kar boran değil! Rüzgara büründü bedenim…
Bir üfürük sızmaz düşlerimden;
Poyraza diş biler sus pus yitikliğim!
Dağ masalı değil keyfiyetim!
Pusatın adını AH koydum ben;
Sol yanım dağ yüreğim! ..

Dağlar! ..
Yamacına sarındığım;
Say ki Anam…Ana kucağım! ..

Bu kader zembereğinde sanık bensem;
Şahit yazıyorum işte! ..
Şu seherin alacalanması; güneşin sarışınlığı;
İşte gece, göğün laciverti;
Ayak bileğime dolanan, kısmetimin kısmetsizliği! ..
Ben özlemeyi sevdim ben…
Şahidimdir işte;
Ben…dağlara sığamadım ben! ..