Devler ve İnsanlar Şiiri - Sedat Kaynak

Eskiden uzak bir ülkede,
Bir dev vardı, güçlü mü güçlü.
Yer gök inlerdi yürüdü mü.
Bir nida eder titretirdi,
Uyanırdı hep uyuyanlar.
Kapanıp evlere insanlar,
Devin gitmesini beklerdi.
Rüzgar duyulurdu sokaktan,
Ne zaman görünse uzaktan.
Gelir kükrerdi: “hani payım! “
Bir genç seçerdi ülke halkı,
O da afiyetle yutardı.
Ve kurtulurlardı bir zaman,
Devin şerrinden el aman!

Bir defasında geldi yine,
Bağırmaya ağzinı açtı,
Bir sinekçik içine uçtu,
Gitti ta derine, genzine,
Birden başladı öksürmeye,
Nefesi kesile kesile.
Kıvrandı bağırdı olmadı,
Sinekçik bir türlü çıkmadı.
Dev gitgide morardı,
Bakişları karardı,
Beti benzi sarardı,
Ve dondu kaldı.

Varsa sizin de bir deviniz,
İki yolunuz var seçiniz.
Ya olmalı pek çok genciniz,
Ya da bir küçük sineğiniz.
Her ikisi de yoksa eğer,
Hayat yaşamaya ne değer!
Devler yuta yuta doymazlar,
Masaldaki gibi sızmazlar.
Veren oldukça hep gelirler,
Sizden kelle isterler.