Devlat Babam Şiiri - Gülseren Kuddar

Yalnızlığın kucağındayım,
Umutlar öksüz yetim,çıplak,
Dudaklar gülmeyi unutmuş.
Sabahın kör sokağında başlar önce dik,
-Eve sıcak ekmek getireceğim,
-Oğlana ayakkabı gerek yırtılmış,
-Paltomu hanım diker,
-Sigortam olmasa da olur çalışırım,
-Belki hafta sonu et de alırım...
Az tebessüm kımıldanır yüz çizgilerinde
Kıvrak dansa dönüşür,
Sarılır ayak tabanları yere öpercesine,
Koşar koşar koşar......
Aynı sokaklardan dönmek zordur geriye
Omuzlar çökük gözler bakamaz öteye beriye,
-Nasıl gireceğim kapıdan içeriye?
Utanır,yalnızlğına bir okadar yalnızlık eklenir.
Geceleri ağırlaşır başı,
Akamayan gözyaşı taşlaşır,
içinden bir fısıltıyla ağlaşır,
-Erken gittin beee...
-İşim yok aşım yok,
-Torunların göremedi daha,
Ey babam,Devlet Babam nerdesin?

6-01-2010 istanbul