Ben eski devrin adamıyım, bu dönem bana göre değil.
Aşkı kovaladım mütemadiyen, fahişelerden hep uzak
durdum.
Sevdiklerimle sevişip onlarla içtim, hep adım kaldı ben
gittim.
Ruhum diz çöktü yalnızlığımın önünde,
Yine de eğmedim kendimi samimiyetten uzak aşklara.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta