Devin iniltisi (YOL YAZGISI ŞİİRLERİ - 7)

Sıtkım sıyrıldı yazıcılardan, el aman
Her masalın umacısı benim.
Bir yürek taşıyorum kocaman
Alnımda tarihin kalın çizgileri
Her çocukla ölen benim.

Yürek burkan her rivayet
Uzun kış gecelerinde
Benim zifiri karanlığımdır
Kaçacak yer yok
Bir dev için
Haritanın en uzak yeri
Birkaç adımdır.

İçime dokunur şeytanla bir tutulmak
Lanetlendim ve kovuldum şehirlerden
Issız koyaklarda kendimle dertleşirim
Yalnızlıktır kaderim
Naçar akreplerle eğleşirim.

Ben bir devim
Nehirler dolusu ağlarım ağlayınca
Toprağı gözyaşlarımla yıkayan benim
Başımda kasvetli bir bulut
Gam yüküm ulu dağlarca
İçime gömdüm de kendimi
Süsledim masalları
Karınca kadarınca

Bisikletinden kuru yaprak gibi
Düşen çocuklar gördüm
Minik elleri annenin yanan elindeydi
Yanan bendim durmadan
Açlıklar kıranlar gördüm
Dünyanın Afrikalarını
Aç susuz dolaştım utancımdan
Etimi çiğnedi akbabalar
Yine de
Kovulan ben oldum rüyalardan

Çocuklar çıkar sokaklara
Ellerim yüreğimde
Uzanırlar yataklarına yorgun
Ninniler dilimde

Ben bir devim
Masalların kötü adamı benim.