Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bazen; hakikatten bazı şeyleri zorlamamak gerekiyor. Zamanı gelince her şey rayına oturuyor. Dere akıyor ve yatağını buluyor. Tıpkı suyun yolunu bulduğu gibi, kişilerde hem yollarını buluyor hem aynı yolda ki dostlarını. Hani derler ya 'bana arkadaşını söyle sana kim olduğunu söyliyeyim' işte aynen öyle. İyi dostu olanın aynaya ihtiyacı olmuyor asla.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta