Sormuş biri deveye; ”boynun niye eğridir? ”
Demiş deve sorana; ”benim özüm doğrudur”
Olsa idi yamukluk, gövdem gibi özümde,
Boynum gibi yas yamuk olur idi sözümde!
Bir söz verdim ben hakka kullarına tazime,
“Ih” deyince ıharım küçüğe ve azim’e!
O dev misal cüssemle çocukları sayarım,
Çök deyince çökerim, boynum yere koyarım.
Bir küçücük merkebin peşi sıra giderim,
Ona değil tazimi ben rabbime ederim!
Ederim hep kanaat biraz kenger az suya,
Sizler gibi bir taam yemedim doya, doya.
Yığar insler sırtıma dağlar misal yükleri,
Yetmez biner iki kul, varmış gibi hakları!
Günler boyu yürürüm, onca yükle arkamda,
Kusur etmem saygıda, olsada gönül gamda!
Özüm sözüm bir benim, yanlış yapmam Rabbime,
Koymuş zira yaratan,bir kıstası haddime!
Alay etmen gövdemle, çok hikmetli hilkatim!
Normallerin fevkinde, meşakkate takatim!
Kur’an benden bahseder, dikkat çeker sanat’a,
“Deveye bakın” derde, bakın demez bir ata!
Bundan sonra takmayın, pabucuma, boynuma,
Bakın şu hörgücüme, birde garip aynıma!
En az sizde ben kadar, tazim edin Rahmana!
Onca nimet içinde, meyletmeyin isyana!
Cihat ŞAHİN
08.08.2009-İZMİR
Kayıt Tarihi : 8.8.2009 10:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!