Deveran# Şiiri - Kaan Yıldız

Ey deveran yükün ağır, çağlara nazar edersin
Gece gündüz, evvel âhir gizliyi izhâr edersin

Sen ki ruzîgâr misâli hercâi eser durursun
Son nefes son tecellide idrâkin keser durursun

Sen ki ravzâ-yı âlâ'nın bağrında medfun'u gördün
Sen ki bahîrada katre sahrâda mecnun'u gördün

Sen ki çölleri kavuran sırra ezelden müptelâ
Sen ki sağında zerafet solunda onulmaz belâ

Hâre-i arz sende mahfuz, sendedir can ile cânan
Sendedir nûvesi aşkın sendedir tarîk-ı îman

Sendedir Rab'bül âzim'den Süleyman'a inen sayfa
Sendedir azgın Semud'u yerle yeksan eden sayhâ

Sendedir fahr-i kâinat, âsâ-yı Musa bahr-i Nuh
Sendedir zevat-ı kiram, cümle mahluk, cümle güruh

Sendedir asırlar önce huzurdan kovulan şeytan
Sendedir beşer-i Âdem sendedir hevâ-yi isyan

Bütün masiva-yı hilkat kendi içinde şavaşta
Beşer gaflet-i âlâda, beşer oyunda, oynaşta

Her firâkın ateş yüklü her vuslatın derun-i kan
Ebr-i didende dökülür, savrulur hazret-i insan

Ebediyyet emelinde dünyada nefs-i emmâre
Ölüm hak, ölüm en büyük gerçek, bilmem ki ne çâre

Kâni'yim diye övünme bir gün kırılır kalemin
Affet sen kulunu affet ey Zül Celâl-i Âlemin

(25.8.2023/ 09.40)