Deve Hikayesi (kıssa) Şiiri - Mehmet Şahan

DEVE HİKAYESİ (kıssa)

Hasan ile Hüseyin oldukça acıkmışlar,
Fatıma’nın yanına ağlayarak çıkmışlar!

Fatıma da şefkatle okşamış başlarını,
Silivermiş dikkatle gözlerde yaşlarını!

Hallerini arz etmiş Hazreti Ali’sine,
Biraz erzak al demiş evinin velisine!

Ancak Hazreti Ali bakar cepte paraya,
Yalnız altı dirhem var em olur mu yaraya?

Yiyecek almak için çıkar hemen dışarı,
İki adam kavgada, yaracaklar başları!

Birisi diğerine altı dirhem borçluymuş,
Alacaklıya göre borçlu olan suçluymuş!

Hemen girer araya kavgayı yatıştırır,
Verir altı dirhemi onları barıştırır!

Hiç parası kalmadı eve eli boş gelir,
O ne yaparsa yapsın Fatıma’ya hoş gelir!

Cennet ehli kadınlar Efendisi Fatıma,
Ya Ali elin boş mu geldin der bir bakıma!

“Ama ara düzelttim bu az mı Ya Fatıma,
Allah’ın rızasını kattım icraatıma!”

Fatıma'nın yüzünde nur var asaletinden,
Memnundur kocasının güzel hareketinden.

Hasan ile Hüseyin açız diye ağlarlar,
Babaları Ali’nin yüreğini dağlarlar.

Bu acı manzaraya dayanamaz yüreği,
Hemen çıkar dışarı belki budur gereği!

Yolda bir adam yürür elinde devesiyle,
Ali’ye doğru döner satmanın hevesiyle!

“Ya Ali; bu deveyi sana satmak isterim,
Eğer almak istersen fiyatı uygun derim.”

“Görüyorum deveniz oldukça güzel, semiz;
Ama benim param yok bomboş işte kesemiz.”

Olsun der adam sen al parasını sonra ver,
Yüz elli dirhem yeter, fazlasını hayra ver.”

Hazreti Ali tutar devenin yularından,
Yürümeye yönelir evinin yollarından.

Henüz yola çıkmışken başka birine rastlar,
O da deveye talip, yeni pazarlık başlar.

“Ya Ali; bu ne kadar güzel devedir böyle,
Ne olur kırma beni, kaç dirhem ise söyle.

Deveyi çok beğendim üç yüz dirhem vereyim,
Mutlu, mesut şekilde evime götüreyim.”

Hazreti Ali, ona; “Sevgine inandım” der.
“Ama ben bunu yüz elli dirheme aldım” der.

“Olsun, ben çok beğendim yine de istiyorum.
Sen kabul et yeter ki, ben kabul ediyorum.”

Hazreti Ali satar o güzel devesini,
Neşe içinde tartar evin nevalesini.

Yiyecekleri koyar sırtında heybesine,
Ne akıl ne sır erer kazancın böylesine!

Bir an önce gitmeli çocukları evde aç,
Hemen teslim etmeli olmalı derde ilaç.

Sonra gidip Resul'un huzuruna oturur,
Gayet mutlu şekilde öyle sakince durur.

Efendimiz gülerek; “Gel Ya Ali gel şöyle,
Şu deve hikayesi, neler oldu gel söyle!”

Hazreti Ali anlar olayı bilenleri,
Birer birer anlatır başına gelenleri.

Peygamber Efendimiz; “Sen ki ara düzelttin,
Bu yaptığın işte de yalnız Hakk’ı gözettin.

Allah,Cebrail ile sana deveyi sattı,
İsrafil’e aldırıp, mutluluğu yaşattı.

Her kim ki ara yapsa o bendendir Ya Ali,
İnsanları kurtarsa erdemdendir Ya Ali.”

Pîr-i Fanî der ki bak, insan olmak nasılmış?
Ve diyor ki emri hak, kalbe dolmak asılmış!

MEHMET ŞAHAN (PÎR-İ FANÎ)
25.04.2023 – KAPAKLI/TEKİRDAĞ