Deve Dikeni Şiiri - İsmet Anik

Çiçekleri mor'a dönmüştür şimdi
Dikeni yeşili çayıra inat
Mor rengi çiçekten saymayan kimdi
Görmezden gelenin ayağına bat

Varsın gülün alı bülbülü yaksın
Yansın da feryadı ayyuka çıksın
Kanına susayan tadına baksın
Açgözlü deveyi uçurumdan at

Bahçelerde Hatmi kırlarda sen aç
Çiçeklerinize canlılar muhtaç
Sevmeyene diken sevene ilaç
Çözülmemiş sır'la doludur Hilkat

Alabildiğine hür'sün özgür'sün
Onun içindir ki böylesi gür'sün
Bozkırlarda boy ver kervanlar görsün
Göğ'üne Mor'una muhtaç kâinat

Çiçeğinden tanır severdim seni
Yaban gülü dense yeridir hani
Yüksünme halinden deve dikeni
Diken korur-kollar budur hakikat