Deve Dikeni Şiiri - Ahmet Çelik

Dost kelamı su gibi edebiyat döktürür
Kimisi canın yakar dişlerini söktürür
Hele deve dikeni yerlere diz çöktürür
Her küp içindekini dışa doğru sızdırır.

Alim olmak gerekmez yolda yürümek yeter
Gözler büyülü sanki etkisi soğuk eter
Yüz tilkilik bir kalple iblisten daha beter
Bunda insanlık kini ne kitaplar yazdırır.

Yaklaşırken bilinmez tatlı dilli hoş sohbet
Uçururken göklere başka olur muhabbet
Hançer yavaş girse de acısı ilelebet
Tanı “hin oğlu hini” kaçsan bile azdırır.

Tokat atmakta usta işinde hayli mahir
Temizlikte bir tane doğuştan herif tahir
Ahireti bitirip uğraştığı hep zahir
Örmüştür çevresini seni öyle kızdırır.

Nefsim ile kavgayı biraz görün istedim
Gönülde açan gülü nazla derin istedim
Hayat fırsatı varken değer verin istedim
Kantar tartarken bini sanma kuyu kazdırır.

08.09.2014
Ahmet Çelik
Ceyhan