Deve Şiiri - Mehmet Çoban

Yenildim, gelmeyen zamana
Güneşi doğmayan topluma

Karanlıklar; yalan, dolan
Dediler deve bu sen de oyalan

Sakın kesme deveni
Bindir üstüne hayallerini
Dolandır dur evreni
Evren bilir nasılsa zalimlerini
Zalimler oyalar kendi kendini

Gerçek olsaydı Allah demek
Ayağa kalkardı bu millet
Yalana, dolana hürmet
Kalmazdı ilelebet
Ölüm gelir kopar kıyamet

Mizan kurulur ulu divanda
Sorulur insana
Ne yapardın dünyada?

Ey Rab!
Yaşattım yalan dolan devesini
Alamadan geldim dünyanın hevesini
Beni gönder tekrar alayım hevesimi

Cehennem sırıtır ateşli gülücüklerle
Öper insanı sıcacık öpüşlerle