Bir düşün bakalım.
Yaptığın tüm hatalara rağmen kaç kişi seni affeder.
Kaç kişi tüm haksızlıklarına boyun eğer.
Ciğeri kan kusarken yüzüne hep güler.
Yanlış adımladığın yollardan kırık dökük döndüğünde kaç kişi sarıp sarmalar.
Düşüp de yüreğinin dehlizlerinde kaybolduğunda kaç kişi elini tutar.
Haklsızlığına rağmen yükselen sesine kırılma diye susar.
Söylesene.!
Kanayan yüreğine kim annen gibi deva olur.
Kaç kişi haksızlıklarına sus pus olur.
İncinme diye senin yerine incinir, heba etmez seni kendi heba olur.
Say bakalım şimdi.
Bir elin parmaklarını geçer mi.
Ama söyleme bana anneni, babanı, kardeşlerini.
Kan bağıyla bağlı olanları saymıyoruz bu oyunda.
Onlar zaten her durumda yanında.
Can bağı diyorum azizim, can bağı.
Zira; çıkarcı hesapçı sevmek,
Bu çağın en devasız hastalığı.
Kayıt Tarihi : 8.11.2019 23:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
