Bir yağmur sonrası akşamüstünde çıkmıştım yola
Yazdı, ılıktı.
Ben ilk defa bir yağmura bitmemesi için dua ettim.
Bitti!
Artık yaşanan tek mevsim sonbahardı bu kürede.
Koca evrende, yalnız içimde kalmış gibiydi yaz ve ilkbahardan, birer damla.
Yine de griyi severim, karanlıkta rahat ederim.
Gri şehirleri severim ki ne kadar boğuluyoruz fark etmeyelim.
Ben ilk defa, bir şehri terk etmedim.
Bu ikinciydi.
Kaldırımlar ıslak ve kubbenin alaca kısmına dönük yüzüm.
Azar azar ıslanıyorum az önce duran yağmurdan.
Güneş çok uzak tepelerin ardında biliyorum,
Ve arkamdaki, içimdeki, önümdeki karanlığa rağmen ufuk, kırık beyaz.
Yürüdüğüm her sokakta aydınlığaydı yönüm;
Ben, güneşe batmaması için ilk defa dua etmedim.
Battı!
Ve ben ilk defa şiir bitsin istedim.
Bitmedi!
Kayıt Tarihi : 4.7.2024 22:19:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!