Sabrım bir cımbız
Dikenleri tek tek çıkartır
Neşem kanayan yerlere gazlı bez
yaralarımı kabuk bağlatır
Sağ elim kırılsa bilekten
Sol elim üzerine kalkmayı öğrendim ben
Gözyaşım pınarını henüz terk etmeden
Gamzelerime gülücük doldururum hemen
Kurak çöle benzer ruhlara inat
Vaha buldum neşesinde içimdeki çocuğun
Zamanla çok iyi arkadaş olduk o çocukla
Ağlamayı yükledik şımarıkların omuzlarına
Elimize aldık devasa bir mizah silgisi
silmeyi başardık kederi ve kini
Koşar adım kaçtı HÜZÜN silginin öfkesinden
Aynaya pusu kurduk korktu görüntüsünden
Öğrendik ki en zorlu zulüm; insanın kendine yaptığıdır
Kaderinden değil ki gözyaşları; acılarından TANRI yapmasıdır.
10/10/2008
Alev YavuzKayıt Tarihi : 10.10.2008 21:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!