Dev Kanatlar Şiiri - Murat Genca

Şair – gök kuşaklarının peşindeki kişi
Bin bir hayal gücünde, bulutların içinde
Ah o hüzün vakti kapına geldiğinde
Daha da çılgın görmek isterim seni

Eskiden kanatların beyaz ve devmiş
Üstadının zamanında dediğince
Uçamazmışsın da gönlünce
Ayakların toprağa çiviliymiş

Şimdiyse çelikten ve soğuk kanatların
Sanki hiddetle hareket ediyor
Sakinliğin bir fırtına bekliyor
Ki altüst olsun yaşamın

Dalgalar vuruyor yüreğinden açıklara
Acı tadında medcezirlerin
Suskun ağzın donuk gözlerin
Dalmış gitmiş gri bulutlara

Hoyratça dikiliyorsun - "Haydi yıkın rüzgarlar! "
Açık yakan bağrın, yanıyor göğsün
İnanılmazlara inanmakla geçiyor ömrün
Bitmiyor yeldeğirmenleriyle savaşlar

Dondurur mu dev çelik kanatların
Uzanan meraklı elleri - öğrenmek istercesine
Sen hamle ettiğinde saklananlarsa yine
Hayranıdır fısıldayıp durduklarının

Bir şimşek var gözünde ah şair
Zaman zaman gürültüyle çaktı mı
Bir de koynuna alarak yalnızlığını
Şakıyorsun yokluklarına dair

Sen sarmalanırsan ey çirkin kral
Alırlarsa birgün seni de yüreklerine
Biraz orada demlenmeyi bekle
Ve yine olmaz rüyalara dal!

Bil ki her yumrukla suratında
Her çelmesiyle bu yaşamın
Daha güçlü ayağa kalkacaksın
Sevgini haykırma yürekliliğin baki kaldıkça

Şair! Dostu tabiatın - sözlerin sultanı
Senin de ruhun tamamlanır belki de
Birileri sahip çıkar da sana yüreklice
Söküp atar dev kanatlarını...