Dev dalgalar Şiiri - Nisan Yağmuru

Öyle bir zaman yaşanır ki
Kalabalığın yoğun olduğu yerde
Tek kalırsın sanki bir başınasın
Sesin çıkmaz çaresiz kalırsın
Ürkek bakışlarla tanışır bir noktaya bakarsın
Anlayamaz kimse
O yüzden bakmıyorum hiçbir yakınımın gözlerine
Kalbimin mabedinde zincirlenmişçesine
Bedenim taş kütlesi
Bakmayın küçük görünüşüme
Kaldıramaz en kuvvetlisi bile
Yüreğim mermerden sert kas katı
Hissetmiyor artık kalsa da alevler içinde
En uç noktasındayım hayatımın
Yüksek Yalçın kayalıkların
Zirvesine vardım
Sadece geriye arkama baktım
Deniz de kabarmış içimdeki coşku gibi
Ard ardına yolluyor
Homur homur yolluyor en azgın dalgalarını
Yıkıyor kayalıkları
Dertlerimden kalmamalı hiçbir Eser ipucu
Hiçbir şey yaşanmamış gibi tertemiz olmalı
Bedenim uyuştu, akıttı gamı kederi tasayı
Parmak uçlarından damlattım
Acılarımın eseri kalmadı
Son kez arkama baktım
Ayak parmaklarımın en ucundayım
Bu muhteşem manzara tek huzur kaynağım
Az sonra
Dev dalgaların kucağında olacağım
Hiç sevmem
Elvedalar soğuk olur dondurur
Ben donuyorum çok üşüyorum
Çok üşüyorum çok çok..