Dev Baba Let It Be Şiiri - Harun Doğruyol

DEV BABA LET IT BE
Zürriyetten kesik hırpani bir gardiyan
Kan inmiş gözlerine elleri kocaman
Sarı sabah sokuluyorken
Fare deliklerinden
Yüreklerimizde ağır itiraf bezginliği
Dev baba, dev gardiyan
Çocukları gün yüzüne çıkınca
Kelebeklere takılsın istemez
İstemez avluda gönlünce eğlensin
Tel örgülere kadar uzanır sabah
Bir şiire vurulunca çocuk
Gönlünün gökyüzünde uçurtmalar
Oysa günahını kendi kazanmalıdır çocuk
Güzel narin ince çocuklar
Ayağına gülden prangalar
İtirazını itiraf etmekten korkar
Televizyonlar peşin hüküm satar
Toplu üretim hepsi
Bir alana bir bedava
Yan gözle televizyon izler
Evrenin ortasında baba
Bulunuverir suçlu oracıkta
Okşarken belini kırar çocukların
Gözleri yaşarır onları yerken
Dişleri kanla kamaşan gardiyan
Hadi itele oraya buraya
Laf dinlemez oğullarını
Omuzların pırıl pırıl
Botların şırıl şırıl
Dudakların mırıl mırıl
Oğulların hırıl hırıl
İstersen çivilere sarıl
Batsın göğsüne göğsüne
Elbet gidip duramaz
İyimserliğe bulanmış zulüm
Eli tutmaz olur gözü görmez olur
Çocuklar asık duramaz
Hayat yeni filizler verecektir
Granit sert taşların bağrında
Dev baba let it be