Dev Aynasında Şiiri - Yunus Güngör

Dev aynasından bakıpta yansıyan resmini
Bir halta benzetme yeter artık kendini
Sen sanıyor musun arkandan ölüp biteceğimi
ağlayıp salya sümük dön gel diyeceğimi
Çek git istemem uzak tut benden cismini
Olması gerekendi gittin iyi ki
Açtım beyaz sayfa yırttım attım seninkini
Cebimden de sildim yoksun dünden beri ismini
Öylesineydi Sevmek değildi benimkisi
Can sıkıntısı zaman öldürmekti
İlk sana söylememiştim zaten sevdiğimi
Ohoo nasıl sayım söyletme beni şimdi
Vardı işte anla sarışını esmeri
Çorumlu yozgatlısı vardı izmiri
İstemişsin bende mektuplarını
Aldığın ilk hediye o gıcık yeşil kravatı
Bağışla beni tutamayacağım ağzımı
Söyleyince Biliyorum aslında çok kızacağını
Ama ben hiç okumadan attım o mektupları
Çok uzun anlamsız felaket sıkıcıydı
Romantik ten uzak kelimeler tam bir çöp yığınıydı
Sevindirdim kravatlada bir genç bir garibanı
Hayrıma bağışladım yoksa atacaktım pencere dışarı
Zevkine tükürüyüm nasılda bulmuştun bana yakışmayanı
Yaşıyoruz ya Aynı şehrin havasında
Bir ihtimal çarşı pazar sokakta
Karşılaşır geçerdik selamlaşmasakta
Ama bu da olmayacak inan çok yakında
Gidiyorum burdan senden çok uzaklara
Pay çıkarma kendine senle ilgisi yok asla
Dünsün artık benim için yerin yok yarınlarımda
Evet gidiyorum çok az zaman belki haftaya
Bende saklı Sebebini söylemem sorma
Madem Meraklandın bir ipucu veriyim yine de sana
bembeyaz ten yeşil bir göz dersem ne gelir aklına
.....yunus güngör....