Her köşede bir ayna, bakar durur insanlar!
Cüceler dev görünür, devler ise bir cüce!
Kalıpları resmeden, belki milyar ayna var,
Ulaşmamış bir teki, kalbi yansıtan güce!
Resmeder nice yüzü; camdan mamul mirat’lar,
Görünür makeslerde, bin bir türlü suratlar!
Bu aynayla ölçülmez, ruhi ayar, kıratlar,
Ölçülür o huy ile. mihenk; kısa bir hece!
Cahiller sıra sıra; endamlara bakarlar!
Siretlerden bi haber; suretlere takarlar.
Kabuklar hoşça ise; kürsülere çıkarlar!
Şu şaşıran kulların, hali tam bir bilmece!
Boyları uzun olan, almaz huyu hiç kaal’e!
Ene denen golcüyle, daim gol yer dost kale.
Şeytan epey sevinir, dramatik bu hale!
Renk körü olan kullar, gündüze diyor gece(!)
Akil olan bırakır, yanlış makes, mirat’ı,
Öğrenir mihenk nedir, talim eder kırat’ı.
Dinde güzel olanlar, geçer ancak sırat’ı,
Belli olur mizanda; kim cücedir, kim yüce!
Kitap sünnet bilmeyen, verir nefsi hükümler!
Edilleden bihaber, imamlara der kimler(?)
Ne kadarda çoğaldı, şimdi böyle hâkimler(!)
Bunlar için arifler, diyorlar; ”çağdaş(!) hoca! ”
Her aynayı bir iblis, tutar gafil zevata!
Vesveseyle der ona; ”çıktın yüce bir kata”
Erdem gibi görünür, o şahsa azim hata!
Günahları tepeden, iblisler eder boca!
Nerdesin ey tevazu, nerdesin be fazilet?
Gökte misin sen idrak, gel acilen nüzul et!
Kadir Mevla’m her beti, sen çarçabuk azil et!
Sendeki sonsuz güce, secde etsin her cüce!
03.10.2007.İzmir.
Bünyamin DemircanKayıt Tarihi : 3.10.2007 16:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
insanların cahil ve gafil kısmının ölçüleri hep zahiri görüntü ve geçici makam,mevki ölçüleridir. halbuki insanların değer ölçüleri,takva,amel-i salih,ihlas,tevazu,diyanet, ilim,irfan gibi şeylere göre olmalıdır. ama bu asırda bu gerçek değer kıstaslarını çok az bahtiyar istimal etmektedir. eksreriyet,enelerine binmiş,dalalet vadilerinde dolaşmaktadırlar!
Ama gel gör ki sonucu onur haysiyet ve insani vicdan aklına değil, ilahi mistik muğlaklığa mal ediliyor. Merak ediyorum; bilinmez mi ki tüm dinler insanı ve insanlığı doğru yola koymaya ve yukarıda andığım erdemlere sahip etmeye hizmet eder. Ve bütün dinlerin tanrı inancına dayandığını, tüm peygamberler ve dört kitabın Allah’ın izni kelamı olduğunu İslam dini de teyit etmiyor mu? Ediyor; diyor ki aslolan dürüstlük ve haklar saygısı…
Örneğin:
“Akil olan bırakır, yanlış makes, mirat’ı,
Öğrenir mihenk nedir, talim eder kırat’ı.
Huyları güzel olan, geçer ancak sırat’ı,
Belli olur mizanda; kim cücedir, kim yüce! “
Deniyor.
Zira ben, değerli şair Bünyamin bey'in şiirde tanımladığı vasıflara uyduğumu, haksızlığı ve yanlışı tamamen defterimden sildiğime inanıyorum. Fakat bunu herhangi bir dine mal etmiyorum; bir inanca da borçlu değilim. Bu, herkesin uyması gereken yüce insani bir görevdir diye düşünüyorum.
Bir de şu dörtlük var:
Kitap sünnet bilmeyen, verir nefsi hükümler!
Edilleden bihaber, imamlara der kimler(?)
Ne kadarda çoğaldı, şimdi böyle hâkimler(!)
Bunlar için arifler, diyorlar; ”çağdaş(!) hoca! ”
Yaklaşım doğru da, bunlara kim diyor “çağdaş hoca?” Galiba saptırık bir avuç kendini bilmez diyebilir. Bence hoca denen bu insancıklar, ne dini ne bilimi; ne eğriyi ne doğruyu tam özümseyebilmiş değiller. İşlerine geldiği gibi, çama da vuruyorlar kavağa da… Mankenlerle de el sıkışıp öpüşüyorlar, namaz da kılıyorlar!.. Bu mankenler ki bir çoğu (sözüm, mesleği dürüstçe icra edenlere değil) köprü altlarından, yol kenarlarından toplanan, edep sınırlarını ezip geçtiği için medya tarafından kullanılan (?) kadınlardır. İşte o hocalara “çağdaş” diyenler de bu kadınlardan farksız insanlar olabilir; benim gibi hakça düşünenler değil.
Saygılar ve başarılar…
TÜM YORUMLAR (1)