Dev Aynası Şiiri - Yılmaz Bektaş

Çocukken duyduğumda dev aynasını;
Devlerin aynası zannederdim.
Cüssesiyle ilgisi yokmuş sahibinin.
Akıl, bilgi ve karakterden
Cücelerin aynasıymış bildiğin.

Çocuksun aklın ermez dediklerinden:
Yetişkinlerin aynası zannederdim.
Yaş ile ilgisi yokmuş,
Her yaştan büyüyememiş;
Dedelerin ve ninelerin de aynasıymış bildiğin.

Malıyla övünenlerden;
Zenginlerin aynası zannederdim.
Malla mülkle ilgisi yokmuş.
Gönlü fakir kalmış;
Tükenmişlerin aynasıymış bildiğin.

Küçük dünyaları yarattığını sananlardan;
Makam sahiplerinin aynası zannederdim.
Koltuk ile ilgisi yokmuş.
Tevazudan yoksun, kibirli;
Çiğ kalmışların aynasıymış bildiğin.

İnsanları köleleştirdiklerinden;
Soyluların aynası zannederdim.
Damardaki kan ile ilgisi yokmuş.
Hırsızların, tecavüzcülerin, iftiracıların...
Soysuzların aynasıymış bildiğin.

Kadınların ve siyah derililerin çilesinden;
Beyazların ve erkeklerin aynası zannederdim.
Renkle, milliyetle ya da cinsiyetle ilgisi yokmuş.
Tanıdıkça dünyayı ve insanı anladım;
Eksiklerin aynasıymış bildiğin.

Çocukken duyduğumda dev aynasını;
Dev gibi zannederdim.
Büyüklüğü ile ilgisi yokmuş.
Nabza göre şerbet veren,
Her devrin adamıymış bildiğin.

Alışmaya görsün insan,
Boş iltifatlara: yücelten.
Bir aynası olmalı ,
Gerçekleri gösterip,
Yanlışlardan döndüren.

Kızıp, öfkelenenince,
Bir aynası olup bakmalı.
Çarpıtmadan, var olanı görüp;
Sonra harekete geçmeli,
Kandırmadan, kırmadan, yıkmadan...

Dev aynası da olmamalı insan,
Ne kendisinin ne de diğerlerinin.
Yapıcı eleştiriye hep ihtiyaç var.
İyi tutturmak gerek ayarını; övgü ve yerginin.
Zehirlemeden , yoketmeden...

Masalda; kraliçeye
Söyleyince yeni gerçeği , kızılan ayna gibi,
Bedeli ne olursa olsun ;
Vazgeçmemeli gerçekten!