Deum Patrem Şiirleri - Şair Deum Patrem

Şekli şemali yerin’de olmayanlara yazıyorum.Yolda bulduklarını yola çıktıklarınla değiştirenlerle.Bu bir intikam yazısıdır.Gelecek nesillerin okuması için.Hayır su rezervlerine zehir katmayacağım.Kendileri dışında herkese zarar verilecek.Hiç bir şekil’de esir alınmayacak.Bu yazıyı ateşten önce ve ateşten sonraya yorumlaya bilirsiniz.
Birincisi ateşkes yapılmayacak.Ateşkesi kimler yapamaz? Hayvanlar,ateş borcu olanlar ve kağıttan dünyayı yakmaya çalışanlar.Kahrolsun! Ateşi yaratan ve sonra söndüremeyenler! Biz’ki bu ateşte can verip yollarımızı hiçe sayıp.Sonsuz ateşi yaratan efendiler.Hepsi yanacak ve küllerini yemeğimize katıp şerefe kaldıracağız! ve bu kez yer gökle birleşince cehennemdeki kolsuz bacaksız sefiller,yardım isteyecek.Af yok ! Esir yok!

Sahi ne kadar zaman geçmişti?
Güneş kaç kez doğmuş ve batmıştı üzerimize ? Yaşanacakların ne kadarı anı olmuştu artık ? Gelecek dediklerimizin geçmişe sığınması yani.Rafa bıraktığın kitabın üzerine biriken toz taneleri yani.Ardından kemirilen tırnakların tekrar uzaması yani.Sahi ne kadar olmuştu dolaylı intiharından beri?
Kadın saçından bir tutam kulağı’nın arkasına attı,kafasını yavaşça kaldırdı.Boğazına kocaman ümitler takıldı.Yutkundu geçmedi geçmeyeceğini zaten biliyordu.Düşündü ardından bir insan nasıl bir silahı şakağına değdirebilir? Bir insan nasıl o tetiğe basabilir ? İnsan nasıl intihar eder ?
Korkuyordu ölmekten bu gün buradayım diye geçirdi içinden yarın burada olmasam ne değişir dedi kendi kendine ve yine kendi kendine cevap verdi hiç bir şey.Ölmekten korkuyordu ama cesaretliydi’de çünki kadın adamı seviyordu birisini sevebilecek kadar cesaretliydi işte.Şakaktan giren kurşun bir,iki saniyelik olaydı.Kaçmaktı aslında ne olacağını bilmeden.Ama birini sevmek heran acıtan ve hiç bir kaçışı olmayan intihardı aslında.Hala karşılığı olmayacağını bildiği halde sevmek insanın kendisini öldürmesiydi.
Kadın saçından bir tutam kulağının arkasına attı kafasını yavaşça kaldırdı.Titreyen dudaklarını artık elleri’de destek veriyordu.Adama şöyle bir baktı.Adam güzel,adam mutlu,dünya mutlu.Adamın adını fısılda’dı kadın üç ker.dördüncü’de haykırdı! Adam şöyle bir döndü baktı kadına.Panikledi elinden silah tutan kadını görünce.Kadın silahı kendi başına doğrulttu.Acım bitecek dedi...
Acısının biteceğine inandırmıştı kendini.Seni dedi... ve duraksadı kadın.Devamını getirmedi.Kadın için sonrası karanlık oldu.Bu gün buradaydı,yarın hiçbir şey değişmedi.