Deştiğin Şiiri - Mehmet Şükrü Baş

Gurbetin ilk eşiği, ilk basamağı Deştiğin,
Yetmez mi felek, yaralarım deştiğin.
Bir rüzgârlı bayırda, bu başımda estiğin,
Bu kara yazıda, gül açmaz mı Deştiğin.

Dört bir yanında, çam kokan dağlar,
Bilmez misin sılamda, bir hane ağlar.
Merakım odur, sılamda nasıldır hâllar,
Halimi ahvalimi görmez misin Deştiğin.

Yol vermez, iz geçmez, bir yüksek belde,
Selam bile gelmez oldu tellerde. *
Bu yaşta bu hayat gurbet ellerde,
Nasıl çekilir, söyle Deştiğin.

Gözlerde özlem, hep hasret kokar,,
Mete’min hasreti, içimi dağlar.
Eğer kış biter, erirse karlar,
O gün yol gözükür, bize Deştiğin.**
……………………
• Telefonlar çekmediği için.
• Deştiğin Konya ili Doğanhisar ilçesine bağlı 1500 rakımlı
• Üç bin nüfuslu senenin sekiz ayı kış olan bir belde
Kızımın öğretmen olarak atandığı ilk yer 20 Şubat 2005