Deste, Deste Şiiri - Hasan Hazani

Çiçeğe kan akıtsalar
Yeşeririz deste, deste
Fidanlarıda yaksalar
Yetişiriz deste, deste

Özde umut firezimiz
Çoğalır bağı, bahçemiz
Milyar, milyon'ca binimiz
Birleşiriz deste, deste

Kin, nefreti çok etseler
Zulüm, acılar verseler
Sevgi dalların kesseler
Sevişiriz deste, deste

Azalsa takat, ferimiz
Yakıp, kesseler hepimiz
Küllerinden her birimiz
Canlaşırız deste, deste

Yiğit canları eriyle
Yürekte çağlayan seliyle
Tabiyat aşkı türüyle
Sarışırız deste, deste

İnsanlığın yarlarıyla
Gerçeklerin varlarıyla
Kökleriyle, dallarıyla
Karışırız deste, deste

İlkbaharı, yazımızı
Sonbaharı, kışımızı
Çoğumuzu, azımızı
Paylaşırız deste, deste

Zalimin, zulmü artsada
Etrafımız sarılsada
Aydınlıklar azalsada
Parlaşırız deste, deste

Hazan der insan olarak
Tekrar gelişip, doğarak
Birlik, beraber durarak
Varlaşırız deste, deste.
(h.hazani)