Destanlaşan Çanakkale Şiiri - İsmail Buğday

DESTANLAŞAN ÇANAKKALE

Ey Çanakkale! Destanlaşan direniş
Haykır duysun yedi Semavat
Yerde halk gökte Hakk
Haykır! Sana kafa tutan kimmiş?
 
Yüce azim ruh ve kararlılık
Düşman ateş açtı… Gece karanlık
Unuttukları ince ayrıntı; kalplerimiz aydınlık
Rabbime şükür olsun, zafer meşalesini biz aldık
 
Diyorlardı bizlere “Bakın hasta adam”
Şükürler Rabbime had safhada iman
Kimimizde süngü kimimizde Kur’an
Çanakkale’yi alarak bizler, yazdık destan
 
Muhtaçtı askerler bir damlacık suya
Kimse katlanamaz o an o duyguya
Harpler başlamıştı o karda kışta
Şehitler mezarda, analar yasta
 
Başını almış gidiyor Fransız, İngiliz
Kardeşlerimiz şehit, bizler gaziyiz
Azim ve kararlılığın en büyük emsaliyiz
Destanlarla büyüyen biz böyle bir nesiliz
 
1915… Kan dolu Çanakkale
Ne topumuz var, ne de cephane
Tam boyun eğmişken meçhul kadere
Umutlarla dolu koştuk zafere
 
Okunuyordu ezanlar “Allah’u Ekber, Allah’u Ekber”
Şehitlere kefen yok, şehitlere yok makber
Ne kadar da benziyor ey fethi Hayber
Tek bir ince ayrıntı o fetih, bu Zafer
 
Başını dik kaldır “ Allah’u Ekber, Allah’u Ekber” haykır
Haykırışların garbın afakını donatır
Dillerde destansın kaç ömür kaç asır
Bize en büyük emsal Çanakkale Savaşıdır..