Destanlar Şiiri - Osman Kibar

Hazret-i Türkistan destanı
-desitân-ı pir-i türkistan hoca ahmed yesevî-
Bir gün Sayram’da bir çocuk doğdu
Sayram o gün tam bir bayram oldu
Adını Ahmed diye koydular
Ve o gün ilahi rahmete doydular
Büyüyüp hocalardan ders alınca
Ve sufî dervişliğe merak salınca
Bir eren kişiye emanet ettiler
Bu zeki şâkirde inâyet ettiler
Daha küçüklüğünde kerameti görüldü
Hakkında o zamandan menkıbe örüldü
Akranları içinde temâyüz etti
Bazı bidatları hemen tersyüz etti
Karar kılıp konak oldu Yesi’ye
Zikir ve ders ile uğraştı ölesiye
Yesi’de bir dervişler otağı kurdu
İlahi aşk ile cezbetti bütün yurdu
Dergahına koştu bütün Türkistan
İzbeler mezbeleler oldu gülistan
Hayatını vakfetti hep sünnet için
Kimseyi çağırmadı cennet için
Dervişin gayesi dâim rıza-yı ilahidir
Bunu diyen de Yesevî’den bir ilahidir
Sözlerinden derlendi Dîvân-ı Hikmet
Aşk zikr ile birleşti oldu marifet
Âsası elinde himmet kuşağı belinde
Bir ulu güneş oldu Türkistan ilinde
Alperen derviş gaziler intisap ettiler
Ondan nice güzellik iktisap ettiler
Doksan dokuz bin mürid ve derviş
Yesi’den kopup iklîm-i ruma ermiş
Bir mürüvvet vakitte yaşı altmış üç
Bu yaş üzre ömür sürmek olmuş güç
Ol Rasul bu çağda irtihal buyurmuştu
Onun için Yesevî’ye bir hal olmuştu
Buyurdu Rasul bu denlü yaşamıştır
Bize çilehaneye girmek yakışmıştır
Heman kazdırıp girdi çilehaneye
Gören der benzermiş seyr-haneye
Dahi orda ömür sürdü irşad kıldı
Nice gafil gönlü mest ü şâd kıldı
Şu dervişler pîrini iyice bilip analım
Gönül kadehinden aşk içip kanalım
Gelin Yesevî’ye sevdalı biri olalım
Bir olalım diri olalım dahi iri olalım