Destanlar Şiiri - Emre Doğan

Her şey düz bir çizgi halindeyken
Kuşlar uçtuğunu hissetmez
Yağmur yağdığını bilmez
İnekler samanı tatmazken
Büyükler büyüğü bir el ortalığı dağıttı
Gökle yeri birbirinden ayırdı
Her şey düz bir çizgi halindeyken
Körpe gökyüzü ile yeryüzü birbirini selamladı.

Büyükler büyüğü el bununla yetinmez
O her şeyi yapabilecek bir yetkili
O her şeyi ayırır ve birleştirir çok güçlü
Gökyüzüne cesaret ve hırçınlığı verende
Yeryüzüne dişiliği lütfeden de kendileri.

Her şey düz bir çizgi halindeyken
Selamını çaktı gökyüzü alttakilere.
O ki bomboş arazidir kurak ve cılız
Acizdir ulu gökyüzü karşısında
Boyun eğer güçlüye yeryüzü
Boyun eğer gökyüzüne.

Gökyüzü onu bu davranışında hediyesiz bırakmaz.
Yüce organını dikeldir ve dayar dişi organına
Yeryüzü sevinçten kızarır acizdir güçlü karşısında
O hissettirir gücünü içine kadar ve akıtır sıvısını
Döllenir toprakta gökyüzünün ulu dölü
Döllenir durur döllenir içine doğru.

Ağaçlar ve çiçeklere, çeşitli meyvelere gebe kalınca
Kuraklığını hissettirmez gökyüzü yeryüzünde
Sel olur akar nehirleri oluşturur
Yağmur olur taşar göller olur.
Yeşerir yeryüzünde ağaçlar ve güzel meyveleri.

Her şey düz bir çizgi halindeyken
Büyükler büyüğü yüceler yücesi ayırdı bu çizgiyi.
Yeryüzünü gökyüzü değil o yeşertti.
Çamurdan toprağı şekillendiren de
Ayı yörünge edende oydu.