Destanın Bittiği Yerde Başlar Hayat

Destanın ipucuyla başlar istikametteki her hayat
Verilmiş ve verilecek tüm fırsatlar bir yana
İspatlanmış bir fiilin ispatıdır hayat
Gönül koymak gönül almak bir yana
Destanın bittiği yerde başlar hayat
Fikirden güzelden ezelden vazgeçerek
Ebedi bir yolculuğa ilk adımdır hayat
Fikir belki senin güzel O’nun ezel O’nun ebed O’nun
O’nun sahibi olduklarının yanında bir hiçtir hayat
Çünkü hayat O’nun var O’nun yok O’nun
Yokluktan varlığa ulaşacağın yoldur hayat
Kelimeler fikirle hayat bulur fikirler kelimelerle
Hayallerin isimlerle hemhal olduğu yerdir hayat
Fiil isnat edilmez fani olan bir cana
Candaki Canan’ı görüp candan geçmektir hayat
Kökü gövdesi başı belki biraz yaprağı
Aşk ile sulayınca meyve verendir hayat
Körpe kısa bir maninin akla gelmeyen başı
Bitmeyen nakaratın dilde bıraktığı acıdır hayat
Köyde yakılmış bir türkü yıkılmış viran bir ev
Issız dev bir şehrin çıkmaz sokaklarıdır hayat
İki parmağıyla ıslık çalabilmektir bazen
Bazen bir bayram sabahı yalnızlığa dayanabilmektir hayat
Feleğin çemberinden kadere bakabilmek
Başa gelen Allah’tandır sabret diyebilmektir hayat
Gel beraber çalalım oynasın tüm semalar
Aldırma be gönül biter elbet acılar
Nakarattan kafiyeye tam uyaktan redife
Bilinmez ölçülerle şiir yazmaktır hayat
Şiir bozulsun gitsin ama uysun diye mısralar
Uyak için sonuna –lar eki aramalar
Kırmızı siyah belki mavi veya beyaz araba
Al sana kafiye beni bir daha arama
Şairim dedimse de abartmışım besbelli
İki üç ölçü için katlettim tüm şiiri
Hayatı boş versene herkesin var bir derdi
Beni boş ver arkadaş dinle kalbindekini