Destanci Şiiri - Nesip Aykın

Tortumlu hemşerilerime sevgilerimle

Destanci

Destanci gelmiş,
Bağırirler uşağlar.
Mehlede hereket var.
Gariler fısıltiyle,
Yayirler gomşilere.
Gunşi destanci gelmiş destanci.
Öbek öbek gariler,
Ayağ üsti tartışirler.
İçlerinden biri bağirir,
Ula uşağım hele bir bağ.
Uşağ buyur bibi..
Nasıl ecep acığlimi acığlimi,
Uşağ acığli bibi acığli,
Erzincan zelzelesini,
Yetim galan uşağlari,
Dul galan gelinneri yazir bibi.
Bir hoş olir hedice bibinin yüregi.
İçi cız edir.
Vağ vağ,Erzincani yazirmiş he
Can erzincani.
Diğer gari atılir söze,
Çoğ acığlidir bilirem.
O destanciyi çok dinnemişem.
Hedice bibi seslendi,
Uşağım sorsana destannar gaça.
Uşağ; on guruş bibi on guruş,
Ama çok güzel,çok acığli.
Yetiş uşağım al bu parayi,
Al gel bitene.
Getirde oği ne yazmiş bağağ.
Uşağ uşağa yakışan çevüklükle,
Kestirmeden atladi pegin üstünden,
Gözle gaş arasında gaybolan uşağ,
Dekke sürmedi nefes nefese,
Göründü pegin önünde.
Zıplayarak çığdi duvari.
Elinde saman sarısı kağıt,
Üzerinde destancının şiiri,
Garilerden çıt yoğ.
Hedice bibi; al ula yelli yelli oği bağim.
Uşağ başladi oğumaya.
Böyüh bir sesizlik var galdavarın altında.
Herkes can gulağıyinnen destani dinnir.
Anadolu anasına yakışan vakar ve hessesiyetle.
Leçeginin uciyinnen göz yaşini silir hedice bibi.
Of of diğir hedice bibinin bu hessesiyeti,
Bütün garileri etkilir.
Uşağ ordada uşağlığıni yapir,
Aşşığ oyniyen uşağlara gözi tağılir.
Bir an destan okumayi kesir.
Hedice bibi böyük bir hersinen,
Ula poğmi var basmalığda,
Bitirsene destani.
Uşağ hedice bibinin gorğısiyinen,
Bir nefeste bitirir destani.
Hedice bibiden diline sağlık uşağım,
Diye bir eferim alir.
Destanci dediğin adem oğli bir adam.
Foterine bağarsan,Buraların adami değil,
Yabanci belli.
Boynunda meşin gapli teyip,
Banttan destan oğiyen bir adam sesi.
Destancının böyük elleri,
Sıği sığiye gavramiş teyibi,
Çünkü tek sermayesi.
Ağır adımlarla dolaşir,
Nihağın çarşısıni.
Bağırir mökkem,Mökkem,
Destanci geldi destanciiiii…..

Nesip AYKIN-1999