Destan Olunca Şiiri - Ozan Efe

sırada bekler sorun
dilde destan olunca
sevdasına da yorun
gülde destan olunca

dilini yutmuş
kozasında böceğin duruşu
susuşuna sözcükler “ğ”siz

heves olmadan yarı
yeşil dolmadan sarı
düşten görse evseri
gölde destan olunca
odağına günışığı damlamış bir tutam
bülbül esrimiş gülün kokusunda divane
söyler gazelini aryasını

içinde kalmaz kuşku
neylersin sırça köşkü
kabına sığmaz coşku
çölde destan olunca

yele karşı dur ve dinle
akarsuya kulak ver çağlarken
dalgaların yalpasına

ne kasırga estirdin
hançeriyle kestirdin
hep kendini gösterdin
külde destan olunca

hüznünde ağlarken gömül içten
tık nefes kalışından gök
savurur bulutları üstüne

ozan efem kim çıktı
boğazından mı sıktı
düşünden düşü yıktı
tülde destan olunca

230811denizligülcebuluşma