Destan-ı Maraş Şiiri - Mehmet Pak

DESTAN-I MARAŞ

Zulmet sardı âfâkı,
Maraş’ımın tertemiz damarlarında
Kanlı postallarıyla akbabalar.
Gözlerde kan, yürek figan
Gırtlağa dayandı yağlı bir urgan.

Kara gün geldi çattı, Maraş işgal altında;
Esaretin zilleti, milletimin sırtında.

Haddi aşmış Ermeni,
Nefretini kusmakta habire
Oysa biz onları “sadık” bilmiştik,
Can yoldaş eylemiştik.

İhanetin yarası ne yapsan da kapanmaz,
Maraşlıyı öldürsen bu kadar içi yanmaz.

Başlar önde
Boğazlar düğümlü
Baba evladından göz kaçırmakta
Sekerat hali, beynin örsünde akıl,
Lütfet Ya Rab, merhamet kıl!

Kurt kafese sokulmaz, dünya bunu bilmeli;
Esaret kader değil, bu yazgıyı silmeli.

Bir işaret bekliyor Maraşlı
Bir kıvılcım, bir şule.
İlkin Sütçü İmam’dan geldi niyet,
Âhir Dağı titredi, sen de kıyam et
Kalk ayağa Maraş’ım! Henüz değil kıyamet

Namus candan ötedir, kimse el uzatamaz;
Maraş aslan yatağı, yılan çıyan yatamaz.
Ne bilsindi Fransız,
Türk’ün bayrağına asla dokunulmaz.
Ay-yıldızın şavkı yansımadan alınlara
Maraş’ta cuma olmaz.

Kanımızdan kırmızı, alnımızdan daha ak;
Nefes almak haramdır, kalede yoksa bayrak.

“Âlem-i İslam’a Hitap”
Kısakürekzade’den.
Ölümü korkutan yiğitler,
İşte, Kale’nin önlerinde
Bir çırpıda al sancak
Tekrar eski yerinde
Ve namaz… huşû ile
Mü’min gönüllerinde

Şehitlerin kanıdır, kirli ellerini çek!
Ay-yıldız inmez yere, en son Türk kalana dek.

Ve bir dev uyanıyor
Küllerinden doğarak
Kalbi Şeyh Ali Sezai,
Beyni Yiğit Aslan Bey
Ve yumruğu Evliya
Doğdu, zulmete ziya.

Haydi edeler, haydi! Gün birlik olma günü,
Melânetin okuna siper eyle göğsünü.

Ok yaydan çıktı gayrı
Ya istiklâl ya ölüm.
Yıldızlar hâke düşse
Bitmeli artık zulüm.

Garbı şarkı Maraş’ın çetelerle sarıldı,
Düşmana yardım eli, uzanmadan kırıldı.

Kırıldı ilkin gururu
General Keret’in
Anladı ki Maraşlı
Ummadığı kadar çetin,
Bir yol bulup kaçmaktı
Çaresi selametin.

Hürriyetin güneşi Maraş’ta asla solmaz,
“Bize mezar olmadan düşmana gülzâr olmaz.”

Sivas’ın kalbinde umut,
Urfa’nın dizinde derman,
Antep’in gözünde fer
Oldu bu zafer

Ey evlad-ı “Kahraman” ibret al tarihinden!
Azminle dev olursun, yakınma talihinden.