Desinler Şiiri - Duran Bükülmez

Bir gün eğer ölüp gidersem.
Ürkek bir güvercin, uçtu desinler.
Sonsuz bir uykuya dalıp gidersem.
Oda bu dünyadan, geçti desinler.

Acıyla yaşadı, aşk ile doldu.
Baharla çağladı, hazanla soldu.
Izdıraptan saçı başını yoldu.
Gönlüne yarayı, açtı desinler.

Bazen Ferhat gibi, deldi dağları.
Bazen yuva yaptı, viran bağları.
Boş yere geçirdi, gençlik çağları.
Çaresiz dertleri, biçti desinler.

Acze düştü, çekemedi yükünü.
Kuru soğan ile, açtı çıkını.
Dost yapıp kendine, itin tekini.
Korkudan dağlara, kaçtı desinler.

Bölürdü dostla, yediği aşı.
Sanki demir gibi, sabırdı taşı.
Akıtıp gözünden, kan ile yaşı.
Zehiri kadehten, içti desinler.

Hiçbir zaman yurda,isyan etmezdi.
Düşmanı olsada, kini gütmezdi.
Bülbül olsa, karga gibi ötmezdi.
Sefil bir baykuşu, seçti desinler.

Bir dostu üzülse, yasını çeker.
Kuruyan fidanın, gencini diker.
Ozanım nafile, göz yaşı döker.
Bir garip dünyadan, göçtü desinler.

18.12.2019
Erbaa