Desinlér Şiiri - Şemsi Hançer

Yar sözünü anaya, değişince
Sözlerin ok olup yürek delince
Bir özür nefsine, ağır gelince
Gönül koymuş sana, anan desinler

Bir gün bu dünyadan göçüp gidince
Annen ölmüş diye haber gelince
Minareden iman sela verince.
Dilindeki bir tek,sendindesinler.

Teneşire yatırıp suyu dökünce
Kefene sarılı beni görünce
Sıra tabuta koymaya gelince
Kokunu  özledi,anan desinler

Musalla taşına, beden yatınca
Cenaze namazımda,saf tutunca
Nasıl bilirdiniz diye,sorunca
Evlat için candan,geçer desinler.

Bir çukur açıp içine atsınlar.
Acılarımı,pazarda satsınlar
Alan yoksa, başucuma koysunlar
Bir damla göz yaşı aktı desinler.

Komşular dağılıp,yalnız kalınca
Sandığımı açıp, kızıım bakınca...
Çıkınımı çezip hüzne dalınca
Derdini saklamış, anam desinler.

Ne yar olabildim, yarin gönlünde
Ne evlat olabildim yürek sürgünde
Ne muradıma erdim, yer yüzünde!
Kefeni gelinlik niyetine giydi desinler
Bir şems buralardan geçti desinler.