Desinler Şiiri - Oktay Doğan

Gün gelir ansızın ölürsem eğer
Başka çaresi yoktu DESİNLER
Tertemiz sevgisi görmedi değer
Ölüm sebebi çoktu DESİNLER

Sevgiyi eker; acıyı, çileyi biçerdi
Kan kusup, kızılcık şerbeti içerdi
Mutluluk; nedense hep es geçerdi
Kaderine boyun eğdi DESİNLER

Gerçek sevgi aradı ışıl-ışıl iki göz
Buzulları eritirdi yüreğindeki köz
Dilinden çıkmadı bir tek kötü söz
Kimsenin ahını almadı DESİNLER

Yaşı hiç eksik olmadı ki gözden
Hainlikler gördü severken özden
İki yüzlülük, riya, yalan sözden
Tiksindi, bıktı, gitti DESİNLER

Yüreğindeydi; garibanın yarası
Yutkunur da duyulmazdı narası
Elde rakı kadehi, ağızda sigarası
Bile-bile ölüme gitti DESİNLER

Güvendiği dağlarda kar-tipi vardı
Bahar mevsiminde gülleri solardı
Kahpe felek tüm dertleri ona sardı
Şimdi muradına erdi DESİNLER

Derdi ne şöhret ne de para-puldu
Mutluluğu arayan garip bir kuldu
Huzur ararken gamı, kederi buldu
Yaşarken hiç gülmedi DESİNLER

Haramı katmadı ekmeğine, aşına
Doğruluktan geldi her şey başına
Bedeni konulunca musalla taşına
Yaşamaktan bıkmıştı DESİNLER

Hoşgörü taşırdı yüreğinde ki nuru
Onurlu bir yaşamdı dünyayla zoru
Nasıl bilirdiniz diye sorulunca soru
Yalnız Kurt’un başı dikti DESİNLER

12.08.2010 Saat:00:05