Deşifre Etme Yalnızlığımı Şiiri - Resul ...

Gecenin ürkütücü karanlığını
yılan kıvraklığıyla yararak,
sana akan bir kayan yıldızım.
Görmezden gelinen sevmelerimin
yol haritasında izdüşümler yaratıyorum.
Senin anlayacağın dağ lâlem;
beyaz cehennemde cennet peşindeyim.

Bitlis Deresi heyelana,
ben sana teslimim.
Tut ellerimden
deşifre etme yalnızlığımı.
Kansıza, soysuza rezil etme beni.
Dayanamam, ölürüm sonra.

Hazro Geçidi'nde kurt ulumalarına
kınalı keklik ötüşleri karışmış.
Ürkek bir tavşan burnundan can soluyor.
Avcının umurunda mı sanki,
yaşam devam ediyor.

Sevda göçüğü altında sürgün bir bakış,
yalnızlık türküsüne odaklanmış
yüreği kelepçede kan ağlıyor.
Uzat, uzat ellerini,
ellerim ellerini özlüyor.
Örtme,
gölgeleme ışığımı.
Karanlığı egemen kılma dağ lâlem.
Tut ellerimden
kimsesizin kimsesi ol.
Deşifre etme kimsesizliğimi.

Katmerleşmiş kar kütleleri altında
başı dik, alnı açık boy veren
isyankâr bir Hizan Çiçeğiyim.
Cesaretimi savurma rüzgârınla,
darmadağın etme,
karartma yarınlarımı.
Yaşayamam, tarihe gömme beni.
Yoluma harami gibi dizilen sıradağlara
Sarı tütün tiryakiliği sinmiş.
Dört yanım beyaz cehennem kokuyor
Ben ise, sen kokuyorum.
Tut ellerimden.
Dağıtma, talan etme özlemlerimi.
Kansıza, soysuza rezil etme beni.