“kasımpaşalıyız. reis-i cumhur öpüyor beni,
alnımdan. meclis başkanı ağlamaklı. başbakan
gurur duyduğunu söylüyor benle, inanmıyorum.
dışişleri bakanı: ı believe you as america! diyor. inanamıyorum,
yine. genel kurmay başkanı mahçup, malum şu 2. tezkere açıklaması…
yüzüne gelmiyorum da,.. (severim başkansız kurmayları!) …
elkatmış madalyamı takıyor… ben de ona… köpürüyor, amerikan diplomat …
bacaklarımda bir sıcaklık. kömür-göz kuka’nın ıraklı elleri. yüzüme
bakıyor…
sonra babaannemi görüyorum. – kafkasyalı değil, ıraklıymış! - yağmacılar arasında sessiz bir nefret dikiyor, titreyen elleriyle. - fil suresi duyuluyor, minarelerden- bombalanmış evinin önünde yitirdiği dedeme, babama sesleniyor. teselli ediyorum: onurlu ülke çıkmaz diyorum, işgalciyle kolkola bilinçsiz halktan!
kaç kat çıktım bilmiyorum… üç-yedi-dokuz-ondokuz…
kırklar’la oturuyorum. musa’yı görüyorum. ayaküstü konuşuyoruz. vakitleri,
yine. 5’teyiz diyorum, hâlâ… gülümsüyor -ben ağlıyorum- bakir çıkmayan
bir damat vuruluyor alt katta. kan sıçrıyor üzerime, alınıyorum!
hanefi iken hambelî, sonra şafî oluyorum… -bir ara bush’un mezhebi-… en son alevî!
musahip’im geliyor… mecusî olduğumu söylüyor… şaşırıyorum, güneş’e duyulan aşk?
kızıyor tanrı, kızışıyor: cehenneme atın diyor, bunları…
sonra vazgeçip, beni cennetine koyuyor!
yeşil’in muhtelif tonları.. altımdan ırmaklar akıyor… içiyor, içiyorum…
derileri devekuşu yumurtası renginde huriler… milyonlarca. ilik
lerini görebiliyorum. hepsi bakir. dilediğimi alıyorum… beraber oldukça bakirleşiyor
lar… bakirleştikçe beraber oluyor
lar… nereye kadar, diyorum, sonsuza
dek diyor
lar…
…
…
babamın kucağında, geniz etim alınırken gördüğüm zincirler
geçiyor, gözümün önünden. ucunda babamın armağanı çakı. yakalıyor,
kızdırıyorum onu
ateşte…
son veriyorum, cinselliğine erkekliğimin! .. annem
aaah! .. diyor....
insan olmalıyııım! ..
diye haykırıyorum…
yine insaaan! ..
…
tanrı izliyor beni…
seni görüyorum ha! ..
diyor…
bak kerataya… hem şair, hem de uyuyor! ”
(“ırak, 10-11 nisan 2003, pers-cuma”)
Erol AçıybaKayıt Tarihi : 26.11.2008 17:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Irak işgalinin başlarında, diren(e) meyen Iraklılar adına üstlenilen bir hüzünle yazıldı... 2003 yılında Usta'm Özgen Seçkin'in çıkardığı Damar dergisinde yayımlandı... Şimdi düşünüyorum da (şaşıracaksınız ama, böyle bir yeteneğim var) : İyi ki yazmışım! Antoloji için, Narçiçeği Dostlukla! E. AÇIYBA
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!