Desem ki Şiiri - Barut Can

Desem ki…
Bırak iki cihanı da sahte yüzlere, tut ellerimden, benimle gel.
Sana verecek yüreğimde ki sevgimden başka bir şey olmadığını bilsen de gelir misin?
Desem ki…
Sen nefesimsin, yokluğunda boğuluyor, yalnız bir başıma karanlıklarda yitiyorum
Gecemden de karanlıklaşan günü mü aydınlatıp nefesim olur musun?
Desem ki …
Ben aşkınla çölde deli olan bir mecnuna döndüm, kaybettim kendimi yokluğunda
Varlığınla beni ödüllendirip seni sen olduğun için seven beni bulur musun?
Desem ki…
Yokluğunda her şey anlamsız , gülüşlerine hasret gözlerim ağlamakta
Tekrar yüzüme içten gülüşlerini savurup göz yaşlarımı siler misin?
Desem ki…
Ben yoruldum , gidiyorum artık sensiz ama senli hayalleri kuracağım diyarlara
Kapatıp gözlerini gerçek hayata yalanda olsa buluşmak için hayalleri me gelir misin?
Desem ki…
Seni öyle seviyorum ki anlatmaya ne gücüm ne de takatim var
Sadece bakışlarımdan bunu anlayıp binde biri kadarda olsa beni sever misin?
Desem ki…
Yokluğun , beni öldürüyor, son deminde aşkına susamış yaralı kalbim…
İki damla olsa kafi , gözünden kalbimi sulayacak inciyi benim için döker misin?
Ve Desem ki…
Ben öldüm , dayanamadım sevgisizliğine, hasret kalarak dudağından çıkmayan iki küçük kelimeye
Cenneti dileyip tüm kalbinle hayrıma dua okuduktan sonra, duymayacak olsam da sevdim der misin?
27.12.2017 – BaRuT