Desem Ki Şiiri - İhsan Turhan

Desem ki, sensizlik dumansız yanmak
Bir ipin üstünde sarhoş yürümek
Kâbusa uyuyup derde uyanmak
Azap ateşiyle yanıp erimek

Desem ki, güneşin doğmadığı yer
Sevince neşeye yasaklı şehir
Şeytan çığlığıyla süslenen zafer
Mutluluk rahmine dökülen zehir

Desem ki, beyazı ağlatan siyah
Bütün meleklerin kırık kanadı
Aşkın tarihinde en büyük günah
“Tamu” denen yerin başka bir adı

Desem ki, bir cana bilerek kıyıp
En son kelebeği kozada yakmak
Sonra yaptığından mutluluk duyup
Kahkahalar atıp gözüne bakmak

Desem ki, bu gün de Nuh’un tufanı
Gözden düşüp fecri boğan gözyaşı
Tüm güzel şeylerin ölüm fermanı
Ruhun kör bıçakla kesilen başı

Desem ki, dünyanın ters yüz oluşu
Doğanın ritmini yok eden memat
Akılın içine şerrin doluşu
Fikrin düşeceği ateşten sırat

Desem ki, bunları bu denli bilip
Beni hasretine sürme sakın ha
Onca yaşanı bir an da silip
Beni bir el gibi görme sakın ha

Desem ki, öldür de bırakıp gitme
Sensiz yaşayamam ölme ölemem
Beni yokluğunun içine itme
Sen yoksan bir daha asla gülemem

Desem ki, ne olur bir şeyler söyle
Sözlerin kalbimden korkuyu alsın
Eğer diyeceksen “bence de öyle”
Sevgilim o zaman şarkımız çalsın

Desin ki “sen benim ben de seninim
Cemalin çehremin aynası olmuş
Sen tuval ben sende aşk-ı desenim
Her zümrem sadece seninle dolmuş”

İHSAN TURHAN