Desem gururum Şiiri - Üzeyir Aydın

Desem gururum

Sevemem seni, isterim uzak olsun
Gel gör senden, ben kurtulamıyorum
Sen çekiyorsun, yolları kapıyorsun
Desem gururum, cennetim oluyorsun.

Uzak olalım, kopar duygularımı
Desem de ben, çekerim ellerimi
Sen tutuyorsun, sevgisiz bedenimi
Desem gururum, cehennem oluyorsun.

Bu kimin suçu, bizi yok sayanların
Seni ağlatan, çığlık duymayanların
Aşkı unutan, sevgi bilmeyenlerin
Desem gururum, karşı koyamıyorum.

Kendi isyanım, sevgiye ihanet mi?
Senin isyanın, ihanete isyan mı?
Suçluyu sorsam, yoksa yok sayanlar mı?
Desem gururum, suçlu bulamıyorum.

İsterim kaçmak, yanıyor ayaklarım
İsterim uçmak, kırılmış kanatlarım
Bir kopabilsem, dinecek sancılarım
Desem gururum, içime kapanıyorum.

Duyma sesimi, Kulakların çınlatır
Alma nefesimi, Damarların patlatır
Bakma resmime, gözlerini çatlatır
Desem gururum, ben dayanamıyorum.

Unuttum sanma, yudumlanan kahveyi
Aynı bir kaptan, yediğimiz yemeği
Yağmur da yaşta, sarmalayan bileği
Desem gururum, ben unutamıyorum.

Cebirin defteri 19; Eylül; 2014; Cuma/ Kütahya