Kendine ihanette sorgulanmamış yaşamım
Gül dikeni kanatmakta acıyı saran elimi
Kurulu düzene inat koskoca bir yalnızlık
Gramafonlar bile görmedi böyle bir pikap
Sardıkça sardı kırıklarım en başa
Acınası ifadelerden kaçarken ıssız sokaklar
Şehrimi zindan eder şuurun bekçisi zaman
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
