Deryaya Özlem-Denizcinin Ölümü

Böyle eğme başını kaptan,
düşürme şafağı üstümüze…
Bak çıkarız birazdan görürsün,
yine kılıç kuşanır, yine deryaya kavuşuruz.
Sen geçersin dümenin başına,
şahin gözlerini kısıp da ufku delersin yine.
Biz ölemeyiz ki kaptan, biz ölemeyiz;
bizsiz ne yapar denizler, gemiler?
Gurbet bizsiz yalnız kalmaz mı?
Ağlamaz mı limanlar seni görmeyince?
Kaptan bizi öldüremezler ki;
kılıç haram değil mi bize?
Denizin tuzu hariç kimse,
çizik atamaz ki tenimize…
Bir şey söyleme, sus kaptan;
aksine inandıramazsın beni,
bizim çocuklar gemini hazırlamıştır çoktan.
Bir dakika reis, bak birileri geliyor gördün mü?
Gördün mü reis, birazdan çıkaracaklar bizi.
Ama sen neden ağlıyorsun?
Bir şey söylesene, sevinsene!
Bir fırtınayı daha atlattık evlat desene!
Konuşsana reis, nedir ellerindeki bu ferman?
Niye imam getirmişler yanlarında, ne oluyor?
Son arzunu soruyorlar bu densizler;
bağırsana o gür sesinle, lodosunu kopartsana!
Gözün gibi sakındığın haritanın son parçasını,
muskanı neden bana veriyorsun?
Vakit geldi, ne demek?
Reis! Ne demek hakkını helal et?
Ben burada kalmak istemiyorum,
seni nereye götürüyorlar reis?
Sıkmasınlar canımı, beni de götürsünler.
Olmaz reis olmaz, gurbette olmaz,
beraber geldik beraber döneriz, olmaz!
Sen olmadan denizler beni kabul etmez.
Ama sen sözünü tutmadın!
Hani daha Venedik’e gidecektik, ben unutmadım.
Tamam reis kızma, ağlamıyorum tamam.
Helal olsun, sen de helal et ustam,
bil ki beni asıl şimdi sılaya hasret ettiler,
asıl şimdi gurbete düştüm reis,
ben asıl şimdi boğuldum!
Hasretini iletirim gurbete, aklın kalmasın.
Güle güle Hızır Paşam, güle güle,
ben şahidim emeklerine, şüphen olmasın.
Geleceğim bir gün, bekle beni ötelerde.
En uzaklara benden selam söyle,
güle güle…

(Hercaî)