Deryama Şiiri - Ümit Oğuz

döndün mü? bitmeyen umutlarımın üstüne
ağlıyorum bir akşam üzeri ankaranın hüznüne
aynı balkondayız,üşüyorsun ellerini omzuna sürttün yine
yeşil gözlerinden akan yaşlar ay ışığını taşıyor yüzüne
'aradığın aşkı buldun mu? söyle' diyor yıllarım öfkelice
her üşüdüğünde ısıtacak kokumu bırakıyorum üzerine
gidiyorum,hayatımın kesik şeritleriyle birlikte
hiç bir zaman bir film olamayacağım bu seyirciye
batıyorum en diplere,dönemiyorum geçmişe
zaten oralardayım hala rehbersizce
dur demeyecekmisin son bir kez bu serseriye
dokunmayacakmısın? sızısı bol yüreğine
bir defa daha ezdin geçtin yazıyorum bunu geleceğime
ama olmuyor,unutmıyor,kokun kemiriyor tenimi her derin gecede
hadi vur,belki unutur bu dünya seni benimle birlikte...